Wyjaśnienia

Przepraszam,że to o wilkach ale psy mają tak samo.

Para alfa - liderzy wilczej watahy; to samiec i samica alfa, często rozpoznawalni przez podniesione ogony. Będąca rodzicami większości z członków wilczej grupy, para alfa utrzymuje posłuszeństwo w reszcie watahy. Dzieje się tak dzięki wywieraniu na własnym potomstwie poczucia podporządkowania. Para alfa ma pierwszeństwo przy pożywianiu się, zwłaszcza, gdy ofiara, przy której odbywa się uczta, nie jest zbyt duża.
Pozostałe wilki mają szansę zdobyć kęsy z ofiary poprzez uleganie parze dominującej i żebranie.Zwierzęta alfa są zazwyczaj dorosłymi, dojrzałymi osobnikami, które mogą utrzymać swoją dominującą pozycję nawet przez osiem lat. Kiedy stado przemieszcza się, samiec alfa zazwyczaj przewodzi wilczej grupie,
a jego samica biegnie blisko niego.

Wilk beta - to osobnik, zazwyczaj samiec, który często opiekuje się najmłodszymi szczeniętami pary dominującej (sam wilk beta również może być potomkiem pary alfa). Gdy para alfa przechodzi obok niego, on spuszcza łeb i kuli pod siebie ogon widząc, że dominująca para sprawdza, czy on jest im posłuszny. Samiec beta ma duże szanse na osiągnięcie pełnej dominacji względem innych wilków w grupie, jeżeli tylko pokona dominującego samca alfa.

Wilki podporządkowane - to wilki stanowiące większość stada; jest to zazwyczaj potomstwo pary alfa z kilku poprzednich lat. Grupa tych osobników ciągle przekształca wzajemne stosunki, ponieważ jest bardzo zmienna hierarchicznie; wilki podporządkowane demonstrują sobie nawzajem zachowania zmierzające do wybrania osobnika, który chwilowo jest dominujący, aż do następnej demonstracji sił. Jednak osobnik chwilowo dominujący w grupce zwierząt podporządkowanych z reguły nie stanowi "zagrożenia" dla prawdziwego osobnika alfa.

Wilk omega - to inaczej "kozioł ofiarny", czyli wilk, który staje się punktem wyładowywania społecznej agresji grupy. Takie zwierzę często nie ma "łatwego życia" i może stać się wygnańcem, a jeśli uniknie wygnania, zwykle do końca życia pozostaje w dolnej części hierarchicznego porządku stada. Postawa omegi jest bardzo charakterystyczna: wilk ten prawie zawsze płaszczy uszy i sierść, a w ścisłych kontaktach z innymi członkami watahy, przewraca się na grzbiet pokazując nieosłonięty brzuch (co jest oznaką najwyższej uległości) i kuli pod siebie ogon.